vrijdag 4 juli 2014

Weerbaarheid, gevaarsbeheersing, of toch gewoon een "populair modderbad"?

Waar hebben we het over?


 Twee docenten gevaarsbeheersing komen in dit blog aan het woord over welke gevaarsbeheersings- en/of weerbaarheidsdoelen te trainen zijn met het middel “obstacle run”.

De “Obstacle run’s” schieten momenteel als paddenstoelen uit de grond en winnen meer en meer aan populariteit. Een “obstacle run” is een sportief evenement met verschillende afstanden en/of thema’s.


De afstanden variëren tussen de 6 km en de 42 km, voorbeelden van thema’s zijn: modder, water, heuvels, kleuren, viking, brother’s, ontsnapte gevangenen, etc. Het ene thema is letterlijker te nemen dan het andere.

Hier een aantal links naar websites van obstacle runs:


 Deze evenementen gaan in principe niet om de tijd maar om de prestatie.
Voor de fanatiekelingen is er vaak een aparte serie met tijdwaarneming. Deze starten als eerste serie, zodat de massa verder geen last heeft van deze fanatiekelingen en andersom.

Het verschil tussen een obstacle run en een survivalrun is dat deze laatste veel meer de technische en conditionele vaardigheden aanspreekt en vaak wel op tijd gaat. 

Als je een beetje “out of the box” durft te denken, dan zie je hoe Jasper en Joost een aantal groepen gevaarsbeheersing- en weerbaarheidsdoelen hebben laten toepassen/ervaren met als middel “een obstacle run”.

Joost Verbrugge atemisport.nl/


Ik heb nu met vier groepen meegedaan aan verschillende obstacleruns en iedere keer is een groot succes geweest.
De wisselende groepen zorgen voor wisselende doelstellingen. 


 Het leuke aan het middel “obstaclerun” is dat er meerdere doelen mee te trainen zijn. Sportpsychologe Edith Rozendaal (Rozendaal, 2013) benadrukt dat mentale vaardigheden veelvuldig getraind dienen te worden in steeds moeilijkere situaties, met als doel de vaardigheden “eigen te maken”.



Teambuilding en het stellen van het doel de finish te behalen (individueel of als groep) zijn de grootste en meest gebruikte doelstellingen. Bij één van de groepen heb ik de run gebruikt als een soort reünie. 



Er zijn ook andere doelstellingen te trainen, het ligt er maar aan waar jij in overleg met je cursisten de focus op legt. Een activiteit als deze geeft bij uitstek de mogelijkheid aan de cursisten om eens een andere kant van hun docent/trainer te zien.


Visualisatie

Visualisatie in de aanloop van het evenement is prima te realiseren mede door de vele foto’s en filmpjes die op bovengenoemde sites, facebookpagina’s en youtube te vinden zijn. 

Naast de promotiefilmpjes zijn er voldoende mensen die met een zogenaamde “Go pro” camera het gehele parcours van een vorige editie hebben gefilmd (terug te vinden op youtube). 

Voorbeeld van een promotiefilmpje:
De organisatoren geven kort van te voren een plattegrond van de route, met daarop de obstakels ingetekend of schetsen van nieuwe hindernissen:


 Tijdens het evenement zelf kun je de individuele deelnemer prima laten trainen met visualiseren van een relatieve kleine, overzichtelijke opdracht (het obstakel). Hij/zij ziet de gehele tijd voorbeelden van andere deelnemers en kan bekijken wat voor hem/haar de beste manier lijkt om de hindernis te nemen.

Gun de deelnemer daarna even de tijd om in zichzelf te keren en te zien (en voelen) hoe hij/zij de hindernis neemt. 
Zorg ervoor dat de cursist positief visualiseert. Het is niet per se slecht als de cursist ziet hoe andere deelnemers de hindernis niet halen, dan ziet hij/zij ook dat deze deelnemers niet gewond raken. 
Voorkom dat je cursist bij voorbaat denkt dat hij/zij de hindernis ook niet haalt. Het doel moet helder en positief geformuleerd blijven.

Focus/aandachtscirkels

Bij de moeilijkere hindernissen staat vaak publiek, je teamgenoten moedigen je goed bedoeld aan, andere deelnemers willen de hindernis graag doen en passeren je en vele andere afleidingen kunnen je van je taak afleiden.

 Deze directe afleiders kun je inzetten als hulpmiddel om een cursist te leren focussen op zijn/haar taak. Desnoods kun je zelf nog wat extra afleiders inbouwen:




De zes cirkels van Eberspächer (Rozendaal, 2013) kunnen tijdens de run, met of zonder jouw hulp aan bod komen bij je cursisten. 
Maak het echter niet te bont, het blijft je taak om te zorgen dat de cursisten weer terug komen in cirkel 1. Je coaching moet aanvaardbaar blijven en dat is moeilijk als cursisten door jouw toedoen in cirkel 6 terecht komen.

Bron: http://teamleren.files.wordpress.com/2013/02/cirkels-van-aandacht.png
Hartcoherentie

De wedstrijdspanning (cognitief en fysiek) vooraf, het “opzwepen van de deelnemers aan de start”, een hoge of moeilijke hindernis, koud water of lang kruipen/tijgeren zijn
voorbeelden van situaties waarin je met je cursisten kunt trainen in het focussen op een rustige diepe buikademhaling.
 
Rond de vijf seconden inademen en vijf seconden uitademen (verschilt licht per persoon) geeft de beste uitwerking.

Door deze ademhaling komen o.a. hormonen die voor stress en ontspanning zorgen meer met elkaar in balans en komen lichaam en geest wat meer tot rust dit fenomeen noemt men tegenwoordig “Hartcoherentie”. 

Tijdens deze ademhalingsoefening is de focus/visualisatie op een bepaalde plek van je lichaam of op de ademhaling zelf een belangrijke component om de coherentie te verkrijgen. 

“De coherentie van het hartritme betekent een echte energiebesparing voor het organisme” (Servan-Schreiber, 2012).

Fysiek en mentaal incasseringsvermogen

Blauwe plekken, schaafwonden, modder tot achter je oren, doorweekte kleding en een vermoeid lichaam zijn een zekerheid tijdens deze runs. Daar waar cursisten in de dojo wel eens stoppen omdat een techniek net te hard uitgevoerd werd, gaan ze hier door omdat het erbij hoort of hun eigen schuld is.

Je beroep of je taak uitvoeren terwijl alles tegen zit, gaat hier hand in hand met een glimlach en ondersteuning van elkaar.
Let wel op, want soms zit er meer achter zo’n glimlach en krijg je ineens een kluit modder in je gezicht geduwd.
Het trainen van de hier beschreven verschillende tools (en/of andere tools) zorgen ervoor dat de cursist zichzelf “pusht” zijn/haar incasseringsvermogen te vergroten.

Het mooiste wat ik tot nu toe met “obstacleruns” heb bereikt, is dat twee cursisten die (enigszins met tegenzin) meededen omdat de “peerpressure” te groot was om op dat moment weerstand tegen te bieden zichzelf later zelfstandig voor een andere obstaclerun hebben ingeschreven.
De vraag is trouwens of ik het heb bereikt, of dat deze cursisten het hebben bereikt…


Mocht je ook een keer mee gaan doen aan een obstaclerun en je ziet een groep voorbij komen die met modder naar elkaar gooit, iedereen nat spat en veel lacht en schreeuwt… Dan kijk eens goed… 

 Grote kans dat je me ziet.


Bronnen:


Rozendaal, E. (2013). Sportgek. Utrecht: Tirion uitgevers.
Servan-Schreiber, D. (2012). Uw brein als medicijn. Utrecht/Antwerpen: Kosmos uitgevers.
http://teamleren.files.wordpress.com/2013/02/cirkels-van-aandacht.png


Jasper Verhoeven verhoeventraining.nl/ 


Op mijn initiatief heb ik me, samen met een aantal deelnemers aan mijn boks trainingen, ingeschreven voor de Strong Viking run te Wijchen. 

De groep krijgt steeds meer deelnemers die elkaar niet kennen en om het teamgevoel te versterken, neem ik iedereen mee op sleeptouw. 

Zoals Joost al schreef, zijn deze uitdagende parcoursen een ultieme boost als het gaat om teambuilding en doorzettingsvermogen en dat kan mijn boks groep wel gebruiken!

Thuis aangekomen deel ik het nieuws met mijn vriendin. Wat ga je doen?, zegt ze verbaasd. In de modder kruipen en door ijswater zwemmen? Nog niet misschien, dat ik daar aan mee ga doen. Ik kan daar echt de lol niet van inzien. En haha, nee schat, echt veel plezier, maar ik kom ook niet kijken. 

Shit man, denk ik. Hoe kan ze dit nu niet begrijpen? Dit is waar de mannen zich van de jongetjes onderscheiden! Waar de Alpha mannen hoogtij dagen vieren, niet opgeven, ploeteren tot het bittere eind en bij de finish gebroederlijk een pintje drinken en napraten over de lastige stukken in de race. Waar wij, de mannen, kunnen doen waar we goed in zijn, rauzen!

Toch is de doelgroep veel breder, sowieso zijn we met duizenden gelijkgestemden.
Jonge mannen, oudere mannen en veel vrouwen. 
Ik kan me zo voorstellen dat iedereen zijn eigen reden heeft om mee te doen; voor de lol, om je uithoudingsvermogen te testen, samen een doel te behalen, iets stoers te doen, laten zien wat je waard bent. 

Maar ook, in het kader van weerbaarheid, je grenzen kennen en aan durven geven, om hulp kunnen vragen en luisteren naar je eigen lichaam.
En, aan de andere kant, hoe ga je om met tegenslag? Wat als je op sommige punten minder sterk bent, dan je dacht? Zak je verder in de modder of kun je het oppakken als een uitdaging voor de volgende keer. 
Obstacle runs kunnen in vele persoonlijke doelstellingen voorzien.

Ik zie om me heen trotse gezichten, rechte houdingen, mensen die lachen, mensen die elkaar omhelzen. De sfeer doet denken aan Nederland zien winnen op het WK;
Gebroederlijk, samen één zijn, saamhorigheid en respect voor elkaars prestatie. 

Ik zie dat onderling veel handen geschud worden, als dank voor die extra hand, dat duwtje in de rug. Het bereiken van de finish heeft me een machtig gevoel gegeven en ik zie dat gevoel bij anderen in hun houding terug. 

Mensen ogen trots, lopen rechtop, maken goed oogcontact en gebruiken hun stemgeluid. En laat dat nu net een van de dingen zijn, die wij als weerbaarheidstrainers/gevaarsbeheersers, willen voor onze deelnemers.

Ik kan me niet voorstellen dat iemand hier niet voldaan naar huis gaat. Tenzij je mijn vriendin bent natuurlijk, die snapt er nog steeds helemaal niks van.



Over de bloggers:

Jasper Verhoeven is Docent Gevaarsbeheersing en Weerbaarheidstrainer.
Hij is eigenaar van het bedrijf verhoeventraining. Verhoeventraining verzorgt voor diverse doelgroepen o.a. trainingen op het gebied van weerbaarheid, omgaan met agressie en personal training. Tevens geeft Jasper veel bokslessen in Eindhoven.

 Website: http://verhoeventraining.nl/ 
Linkedinprofiel: Jasper Verhoeven 
Facebook: Verhoeventraining 
@jasperverhoeve1

Joost Verbrugge is in 1998 afgestudeerd aan het MDGOsb (CIOS) te Sittard als judoleraar B en jiu-jitsuleraar A. Aansluitend is hij als aanhoudings- en zelfverdedigingsinstructeur bij de Koninklijke Marechaussee gaan werken en ontwikkelen. In 2003 heeft hij de overstap naar de politieregio’s Gelderland-zuid en Gelderland-midden gemaakt om te werken als Integrale beroepsvaardigheden docent (IBT). In deze functie was hij taakaccenthouder AE/VAG en politieopleiding. In 2004 werd hij jiu-jitsu leraar B. In 2007 richtte hij zijn bedrijf Atemi sport op. In 2008 maakte hij de overstap als docent gevaarsbeheersing naar de MBO school voor politiekunde te Apeldoorn.

Website: www.atemisport.nl (site wordt op dit moment vernieuwd)
Twitteraccount: @AtemisportJoost
Linkedinprofiel Joost Verbrugge 
Gepost door op
Labels: , , , , , , , , , , , ,

2 opmerkingen:

Abonneren op: Reacties posten (Atom)